Sketched-collages: Capturing lived experiences
Έχω αυτά τα δέκα σκίτσα μπροστά μου και ψάχνω τρόπο να βάλω σε σειρά τις σκέψεις μου για να ξεκινήσω. Γιατί η αρχή μου ακολουθεί την αρχή τους. Η σειρά και η τάξη υπάρχουν αλλά είναι καλά κρυμμένες. Εικόνες, κομμάτια εικόνων, γραμμές, σχήματα, χρώμα, διευθύνσεις, αφορμές, συνέπειες, ανάγκη, εμπειρία, κολάζ, περιήγηση, περίπατοι, περιπλάνηση, παραπλάνηση, φαντασία, δημιουργία, πλοκή, σύνθεση.
Όλες αυτές και πολλές άλλες λέξεις και έννοιες έρχονται στο νου μόλις παρατηρώ τα #1.2…10 σκίτσα. Άπειρη η τροφή για σκέψη και για ταξιδάκια του νου. Είναι η πλοκή, είναι το σύνολο του κάθε σκίτσου που παράγει ένα φανταστικό διαφορετικό. Ένα φανταστικό που κάθε σημάδι και σημείο του, γραμμή και ιστορία είναι πραγματικά. Δηλώνει πως όλες αυτές τις εικόνες τις έχουμε ζήσει ή μπορούμε να τις ζήσουμε.
Είναι οι όψεις και η μετάφραση όλων αυτών των μικρών, καθημερινών στιγμών που συμβαίνουν από ένα ζωηρό μυαλό που θέλοντας να δώσει κάτι, εν τέλει διαφορετικό, κάνει κάτι απλό. Αποτυπώνει συνέχεια, το ένα πάνω, κάτω από το άλλο, δίπλα, σε αρμονία ή με σύγκρουση όλα αυτά που παρατήρησε έζησε και έκανε. Μόνο από ανάγκη, όλα έγιναν αυτόματα γιατί το χέρι απλά κάτι έλεγε στο χαρτί του μπλοκ.
9.05.15
#Sketchbook/ αναζήτηση σύνθεσης σχεδιαστίκών μέσων και εικόνων
Με ενθουσιασμο και ικανοποίηση η γραμμή γίνεται γραφή, με μια ικανότητα να απεικονίζει πολύ προσωπικές σχέσεις. Σχέσεις με έμένα και το περιβάλλον. Συναισθήματα, Ανησυχίες, Απολάυσεις. Οι συνεχομενες αλλαγες της πραγματικότητας διαστρευλόνουν την είκονα που έχει ο νους και οδηγουν σε μια αναπαρασταση περιεργιας και αναζήτησης. Σε αυτη την αναζήτηση το χρώμα κάνει τη γραφή πιο προσωπικη και πειραματική.
Τα όρια της συνθεσης είναι καθορισμένα και η επιλογή του μεσου ξεκάθαρη. Άπλο χαρτί, Ακουαρελες, Μαύρο πενάκι. Τα Πινέλα καταγράφουν την ελεύθερη κίνηση του χεριού στην φόρμα, η οποία σταματάει στα όρια που έχει θέση το πενάκι. Μόνο στο collage#8 το χρώμα προηγείται και κυριαρχεί. Η κίνηση του χαρτιού αυτη τη φορα επιτρέπει στις σταγόνες νερού να κυλίσουν και να αφήσουν το χρωματικό αποτύπωμα τους. Αναρωτιέμαι αν ήταν η τυχαιότητα της κίνησης, η αλλαγή στην τονικότητα του χρωματος και το βάθος του ή ο περιορισμένος χρόνος “δράσης”(μέχρι να στεγνώσει το νερό) ή ολα μαζί που έδωσαν βάθος με χρωματικες διαβαθμίσεις και την έκαναν ιδιαίτερη στα μάτια μου.
“Αν ναι! θα μπορουσαν να είναι αρώματα” είπα και συνέχισα να σχεδιαζω.
